Blogs
Welkom op onze blogpagina! Hier vind je persoonlijke verhalen, informatie over Stichting Doodgewoon en inzichten over mentale gezondheid.
Heb jij een eigen verhaal rondom mentale gezondheid? En wil jij ook een bijdrage leveren aan een blog? Stuur dan een samenvatting van jouw verhaal naar info@stichtingdoodgewoon.nl en wie weet nemen wij contact met je op.
Danique: Hoe woorden haar hielpen tijdens herstel
Laura van der Veen , 27-11-2025
Er zijn verhalen die je even laten stilstaan. Verhalen die laten zien hoe diep een mens kan vallen, maar ook hoe ongelooflijk veerkrachtig iemand kan zijn. Danique’s verhaal is er zo één. Danique kreeg in haar leven te maken met seksueel misbruik, stalking en bedreiging. Het zette haar hele bestaan op zijn kop. Ze viel uit op werk, verloor het vertrouwen in de wereld en werd suïcidaal. Toch is ze er nog. En meer dan dat: ze is aan het herstellen. Langzaam. Moeizaam. Maar wel iedere dag een stukje meer.
En daarbij speelden haar eigen woorden – haar gedichten – een grotere rol dan ze ooit had verwacht.
Waarom we het nog steeds zo moeilijk vinden om te praten over mentale gezondheid.
Laura van der Veen , 27-11-2025
Ik heb het zo vaak gezegd, dat het bijna klinkt als iets eenvoudigs: “Laten we mentale gezondheid bespreekbaar maken.” Maar dat het in werkelijkheid helemaal niet zo makkelijk is, weet ik als geen ander.
De media benoemt het steeds vaker, je leest erover op internet en er verschijnen steeds meer boeken over het onderwerp. En dat is natuurlijk geweldig, want het is zó hard nodig. Toch valt mij iets op: er wordt vaak pas over gesproken achteraf.
Achter de schermen bij Stichting Doodgewoon
Laura van der Veen , 20-11-2025
Juni lijkt alweer lang geleden — de maand waarin we onze allereerste theatervoorstelling speelden, voor maar liefst vijf uitverkochte zalen. En hoewel maart 2026, wanneer onze nieuwe voorstelling gepland staat, nog ver weg lijkt, gebeurt er achter de schermen al van alles. In deze blog neem ik je graag mee in wat er allemaal komt kijken bij de voorbereidingen van Stichting Doodgewoon.
Na de voorstellingen volgde eerst een periode van nagenieten. We bladerden door foto’s, keken filmpjes terug, lazen en beantwoordden alle lieve reacties en waren vooral ongelooflijk trots op wat we samen hadden neergezet. Toen we weer een beetje geland waren, kwam ook het minder leuke deel: de rekeningen betalen. Dat hoort er natuurlijk bij.
Je hoeft niet meer te worden wie je was
Laura van der Veen , 13-11-2025
Ik denk dat velen dit gevoel wel herkennen: het verlangen om “weer de oude” te worden na een moeilijke periode. Maar wat betekent dat eigenlijk? Wanneer ben je weer de oude? En kun je überhaupt terug naar wie je ooit was?
Er was een tijd waarin alles goed leek te gaan. Een periode waarin niemand, ook ik niet, doorhad dat ik autisme had of dat er een psychische kwetsbaarheid onder de oppervlakte lag. Ik deed wat er van me verwacht werd, werkte hard, hield alles draaiende — en ik dacht dat dat betekende dat ik gelukkig was. Soms verlang ik intens terug naar dat moment. Want als alles weer zou zijn zoals toen, dan zou ik hersteld zijn. Toch?
Over moed
Laura van der Veen , 11-11-2025
Soms heb je even je eigen woorden nodig. Vandaag was zo’n dag.
Ik deel deze tekst met jou, in de hoop dat je er iets van mee kunt nemen voor jezelf.
Soms denk ik dat ik geen moed heb. Dat ik alleen maar overleef, me aan dingen vastklamp en hoop dat niemand ziet hoe bang ik eigenlijk ben.
Moed klinkt vaak als iets groots. Alsof het pas telt wanneer je de wereld verandert, je grenzen overschrijdt of luid zegt wat je voelt. Maar in werkelijkheid komt ze vaak stil binnen. Zonder aankondiging, zonder dat je het doorhebt.
Waarom ik Stichting Doodgewoon begon
Laura van der Veen , 6-11-2025
Mijn verhaal is inmiddels vaak gedeeld — in de krant, in tijdschriften, online, in podcasts en zelfs op het toneel. Maar daar ging een lange weg aan vooraf. Het is niet vanzelfsprekend om je eigen pijn zo open te leggen. Toch deed ik het. Omdat ik niet wilde dat al die moeilijke jaren voor niets waren geweest. Ik wilde dat er iets goeds uit zou ontstaan. Iets wat anderen kon raken, troosten, of misschien zelfs hoop geven. Wat er daarna gebeurde, had ik nooit durven dromen. En precies dáár gaat deze eerste blog over. Nog één keer vertel ik mijn verhaal — het verhaal dat de basis vormde voor Stichting Doodgewoon.